مجله زندگی ایده آل: قدیم ترها عکس گرفتن سخت بود به دلیل اینکه هر کسی توان خرید دوربین عکاسی را نداشت و انگار آن زمان ها علاقه زیادی به ثبت روزها نبود اما این روزها دوربین های دیجیتال کوچک و گوشی های دوربین دار چنان تب عکاسی را بین مردم زیاد کرده است که تقریبا نیمی از مردم لحظه به لحظه روزهای خود را ثبت می کنند و همه به نحوی درگیرگرفتن عکس از خود و اطرافیان شان هستند اما مسئله مهم این است که آیا همه خوش عکس هستیم و به چه کسانی بد عکس می گویند؟ آیا یک عکاس خوب می تواند از یک شخص بد عکس یک عکس خوب بگیرد؟ یا چه کنیم تا خوش عکس باشیم؟

این سؤالات همیشه در ذهن کسانی وجود دارد که عکس گرفتن را دوست دارند. نادر داوودی - عکاس سرشناس ایران- با پیشنهادات خود به ما کمک می کند تا جواب این سؤال ها را به دست بیاوریم.

چه کسانی فتوژنیک هستند

در عکاسی مفهوم خوش عکس بودن را فتوژنیک می گویند، یعنی کسی که ذاتا در ژن او چيزي است که می توان از او عکس خوب گرفت، یعنی این مسئله در «دی ان ای»  شخص وجود دارد و این افراد چند ویژگی دارند كه معمولا تشخیص آن برای عکاسان آسان است. وقتی یک عکاس در یک جمع حضور دارد به طور ناخودآگاه علاقه مند است از یک شخص خاص عکس بیشتری بگیرد، یک بخشی از این مسئله مربوط به زیبایی شخص می شود و بخش مهم آن این است که عکاس متوجه می شود وقتی از آن شخص عکس می گیرد او در جمعی که حضور دارد ارتباط صحیح تری با دوربین برقرار می کند که اين یک مسئله کاملا حسی، درونی و روانی است به اصطلاح می گوییم از دوربین نمی ترسد و به راحتی با دوربینی که به او توجه می کند ارتباط برقرار می کند و از آن فرار نمی کند. ترس از دوربین فقط در بین انسان های عادی نیست؛ هستند چهره های سرشناسی در دنیا که از دوربین فراری اند و به هیچ وجه نمی توانند با آن ارتباط برقرار کنند و البته هستند آدم هایی که اصلا چهره و سرشناس نیستند اما به عنوان مثال در یک جمع فامیلی یا یک پیک نیک به قدری با دوربین راحت هستند که غیر قابل باور است.

چگونه خوش عکس شویم

افرادی که خوش عکس نیستند باید عکس انداختن را زیاد تجربه کنند، سعی کنند در معرض دوربین قرار بگیرند، از دوربین فرار نکنند و با آن ارتباط برقرار کنند، اگر خجالتی هستند این معضل را برطرف کنند، از دیگران بخواهند تا از آنها عکس بگیرند و سعی کنند به اصطلاح با دوربین آشتی کنند ضمن اینکه نوع آرایش و پیرایش مهم است. معمولا افراد خودشان می دانند که مشکل چهره شان چیست، پس بايد سعی کنند آن را برطرف کنند یا اینکه مقابل دوربین طوری بایستند که آن مشکل به چشم نیاید یا تا جاي ممكن کمتر دیده شود. اين افراد بايد در مقابل آینه بایستند و با چهره خود بازی کنند تا دریابند كه صورت شان در کدام حالت بهتر است. نوع پوشش و لباس پوشیدن هم یک امر بسیار مهم است حتی وقتی قرار است که فقط از صورت افراد عكس (پرتره) گرفته شود، نوع پوشش تاثیر مستقیم و زیادی روی نوع رفتار و شخصیت آنها می گذارد و به آنها کاراکتر و شخصیت می دهد.

صحنه ها و فضاهای شلوغ معمولا زیبایی عکس را گرفته و فرصت دیده شدن مدل را می گیرد زیرا بیننده تمام حواسش به لوازم اطراف شخص پرت می شود ولی وقتی شخص از عناصر اطراف جدا می شود و با یک بک ساده عکاسی می شود این فرصت به او داده می شود تا فقط او دیده شود؛ مگر اینکه دکور بسیار حرفه ای و در خور شخصیت آن فرد طراحی شود.

بدعکس کیست؟

بدعکس ها کاملا برخلاف انسان های خوش عکس ذاتا با دوربین ارتباط برقرار نمی کنند، معمولا خجالتی هستند و از دوربین فرار می کنند و با وجود دوربین موذب می شوند، معمولا در حالت عادی اعتماد به نفس بالایی دارند ولی وقتی مقابل دوربین قرار می گیرند، اعتماد به نفس خود را از دست داده و در مقابل دوربین واکنش نشان می دهند، به عنوان مثال خانم هایی بدعکس هستند كه وقتی مقابل دوربین قرار می گیرند واکنش هایی مانند نگاه نکردن به لنز دوربین یا بازی کردن با لباس یا موهای خود را نشان مي دهند و در مورد آقایان آنها اکثرا کت و لباس خود را مرتب می کنند، به موهای خود دست می کشند و لبخند های مصنوعی می زنند.

برخی افراد که بدعکس هستند معمولا می گویند عکاس اگر خوب باشد باید بتواند عکس خوب بگیرد. در اصل این حرف اشتباه است کسی که ذاتا و ژنی بدعکس است را شاید بتوان با تکنیک های عکاسی، بازی با نور و یکسری حقه ها عکس بهتری از او گرفت اما در نهایت تفاوت عکس یک آدم خوش عکس و یک فرد بدعکس کاملا مشهود خواهد بود. اين را باید بدانیم عکاس نمی تواند معجزه کند.

لبخند همیشه خوب نیست

برخی افراد خنده های زیبایی دارند اما برخی دیگر نه، به همین دلیل همیشه خندیدن در عکس خوب نیست. بعضی از افراد فک و دهان زیبایی ندارند یا وقتی می خندند لثه های شان پیدا می شود یا دندان های زیبایی ندارند این افراد باید سعی کنند یا فقط یک لبخند بر لب داشته باشند یا اصلا نخندند. برخی افراد لبخندهای نسبتا خوبی دارند اما چهره آنها در حالت اخم و جدی خیلی زیباتر است، برای این افراد هم توصیه می شود که در عکس های شان نخندند. این مشخصه های اخم، غم، جدی و عصبی بودن در افراد متفاوت است افراد باید بهترین حالت صورت خود را پیدا کرده و تمام تلاش شان را کنند تا در آن پوزیشن ها عکس بگیرند.

عکاس ها هم مثل نقاش ها و کاریکاتوریست ها عناصر صورت اشخاص را خیلی خوب پیدا می کنند و به محض دیدن افراد به عیوب و مشخصه های خوب صورت یک شخص پی می برند به عنوان مثال شخصی دارای پیشانی بلند است باید با بازی با موهايش پیشانی بلند او را کمی پوشاند یا حتی ممکن است عضوی از صورت یک شخص بسیار زیبا باشد که در این صورت می توان با نوع آرایش شخص آن عضو را پررنگ تر جلوه داد. بینی بسیار مسئله مهمی است. زاویه ای که عکاس از شخص عکس می گیرد، بسیار مهم است، زاویه پایین برای انتخاب پرتره بسیار اشتباه است دیدن بینی از زاویه پایین برای بیننده معمولا دلپذیر نیست یا گاهی عکاس طوری می ایستد که مدل مجبور است چشم هایش را بچرخاند که در این حالت فرد غیر عادی به نظر می رسد، در نهایت اینجا وظیفه عکاس است تا با پیدا کردن بهترین حالت صورت مدل از او عکس بگیرد.

به چه نکاتی توجه کنیم؟

      خوب لباس بپوشید، لباس و نوع پوشش نقش قابل توجهی در عکاسی دارد.
      زیاد و بیش از حد آرایش نکرده و چهره خود را از حالت طبیعی خارج نکنید.
      از لوازم آرایش مات استفاده کنید.
      تا جاي ممكن از نورهای مصنوعی استفاده نکنید حتی در محیط های بسته.
      آرایش مو بسیار مهم است. دریابید با موهای باز چهره بهتري داريد يا با موهاي بسته.