فیلم کسی از اتاق بیمارستان دست به دست می چرخد و همه می بینند، برایش جوک می سازند و به آن می خندیم، بدون آنکه فکر کنیم، دردهای مردم، چه جسمانی باشد چه روانی، خنده دار نیست! این درد خود ماست و حال و آینده ی ما.

حدود هفت سال از ماجرای انتشار فیلم خصوصی منسوب به یکی از بازیگران سینما و تلویزیون می گذرد. فیلمی که دست به دست می چرخید و با همان سرعتی که منتشر می شد، شایعاتی هم پیرامونش ساخته و پرداخته می شد. آن روزها به هر کوی و برزنی که می رسیدی، سخن از این فیلم بود و احتمالاتی که آیا فردی که در فیلم دیده می شود، فلان بازیگر هست یا خیر!

البته آن زمان حداقل از این واقعه ی تلخ جوک ساخته نمی شد، شاید به این دلیل که وسایل ارتباط جمعی، گستردگی امروز را نداشتند. وگرنه هیچ بعید نبود که اتفاق غم انگیز انتشار لحظه های خصوصی یک فرد که در جامعه ی اعتقادی ما می تواند یک عمر زندگی اش را به تباهی بکشاند، اسباب خنده ی برخی از ما را هم فراهم می کرد!

آن سال ها بازار پخش فیلم های خصوصی هنرمندان و ورزشکاران داغ بود. یک روز صحبت انتشار فیلم عروسی فلان هنرمند بود و روز دیگر موضوع پخش فیلم تولد یک خواننده نقل مجالس بود. در واقع آَش آنقدر شور بود که دست فروش هایی که امروز با فروش فیلم های بدون مجوز و البته در مواردی برنده ی اسکار مشتری جذب می کنند، آن روزها با پول فروش فیلم های زندگی چهرهای شناخته شده امرار معاش می کردند. وقتی از کنارشان رد می شدی می دیدی مه زیر لب می گفتند فیلم عروسی فلانی را دارم؛ تازه آمده!

شاید به همین دلیل است که عده ای بخشی از فواید ظهور شبکه های اجتماعی مانند فیسبوک و توییتر و اینستاگرام را این می دانستند که با تکثر استفاده از این شبکه ها و البته امکان استفاده ی عموم افراد از این شبکه ها و امکان انتشار تصاویر مختلف از خودشان، اندکی از جذابیت تماشای تصاویر شخصی دیگران کاسته شده است. شاید به همین دلیل است که امروز نسبت به آن سال ها انتشار فیلم خصوصی دیگران کم رنگ تر شده است، اگر چه هنوز وجود دارد...

کمتر از یک هفته ی پیش کاربران شبکه هایی مانند وایبر و واتس آپ با سیلی از جوک هایی مواجه شدند که کلید واژه ای مشخص داشت و البته مفهومش برایشان روشن نبود. ولی کافی بود که کلید واژه ی این جوک ها را در گوگل جست وجو می کردند تا بفهمند ماجرا از چه قرار است. این جست وجو به آنجا می رسید که موجی از مطالب و جوک به همراه فیلم مورد نظر برای کلیک کردن به آن ها پیشنهاد می شد. فیلمی که توسط پزشکان یا پرستاران یکی از بیمارستان های ایران گرفته شده است و...

موضوع قابل توجه در این میان دو نکته است؛ نخست آن که انتشار فیلم از داخل یکی از اتاق های بیمارستان مخالف اصل رازپوشی پزشکی است و باید مشخص شود که با بانیان این موضوع چه برخوردی خواهد شد و دیگر آن که انتشار دست به دست این فیلم در سطح گسترده و بروز نبوغ عده ای با رویاندن جوک های رنگارنگ و مطالب فکاهه برای این این اتفاق نا خوش آیند، ما را در مسیر توسعه ی اجتماعی، در چه نسبتی از وضعیت مطلوب قرار می دهد.

و البته این بار نیز مثل همیشه بازار شایعات داغ بود.

مزدک دانشور - عضو انجمن جامعه شناسی پزشکی ایران درباره ی انتشار این فیلم اظهار کرد: انتشار این فیلم صد در صد مغایر اصل رازپوشی پزشکی است.

او درباره ی برخورد کشورهای پیشرفته ی دنیا با انتشار چنین فیلمی اظهار کرد: چند سال پیش در بیمارستانی مشهور در آمریکا، یک پزشک، خودنویسی داشت که این خودنویس مجهز به یک دوربین بود. یکی از کارکنان بیمارستان بعد از مدتی متوجه شد که این خودنویس مشکوک است و این موضوع را به اطلاع مسوولان بیمارستان رساند و مسوولان بیمارستان هم این موضوع را پی گیری کردند و فایل های کامپیوتر شخصی این دکتر را باز کرده و متوجه شدند که این پزشک از قسمت های عریان بدن بیمارانش در بیمارستان فیلم می گرفته و آن ها را در هارد کامپیوتر خود ذخیره کرده است.

دانشور ادامه داد: بعد از افشای این موضوع این فرد در دادگاه با محکومیت سنگینی روبه رو شد و به خاطر فشارهای فراوانی که به او شده بود خودکشی کرد و بیمارستانی که این پزشک در آنجا کار می کرد نیز ضمن عذرخواهی از تک تک بیماران مبلغ صد و نود و هفت میلیون دلار را بابت خسارت به بیمارانی پرداخت کرد که تصاویرشان در هارد کامپیوتر آن پزشک وجود داشت. این در حالیست که هیچ یک از فیلم های موجود در هارد کامپیوتر این پزشک در هیچ جا و هیچ شبکه ی اجتماعی منتشر نشده بود.

او افزود: در نتیجه اتفاقی که درباره ی پخش فیلم این بیمار در ایران افتاده است، در کشورهای پیشرفته ی دنیا بسیار مذموم است و با متخلفان برخورد قاطعانه قانونی انجام می شود. و در ایران نیز به دلیل موضوع رازداری و قسم پزشکان در این زمینه نیز این موضوع قابل پی گیری است که حقوق دانان می توانند در این زمینه اظهار نظر کنند که چه مجازاتی برای این موضوع در نظر گرفته شده است.

این پژوهشگر انسان شناسی پزشکی درباره ی موضوع عمل این فرد در فیلم بیان کرد: در تمام ادیان کهن مخصوصا ادیان سامی که در خاورمیانه وجود دارند و شامل یهودیت، مسیحیت اسلام و زرتشتیت می شوند خودارضایی مذموم شناخته شده است. چون این ادیان توجه بسیاری به فرزندآوری دارند و معتقدند که باید فعالیت جنسی صرف فرزندآوری شود. بنابراین در این ادیان، سقط جنین، راه های جلوگیری از بارداری و خودارضایی مذموم شناخته شده است، چون معتقدند انجام این حرکت ها ممکن است موجب ناتوانی افراد در فرزندآوری شود.

او توضیح داد: امروزه با توجه به فضای جامعه مدرن و آشنایی زودهنگام افراد با مسائل جنسی و از طرفی فاصله افتادن میان بلوغ جنسی با بلوغ اقتصادی و ازدواج، در برخی جوامع خودارضایی بخشی از رفتار نرمال محسوب می شود و از نظر پزشکی امری غیراخلاقی نیست.

دانشور درباره برخورد مردم ایران با موضوع این فیلم توضیح داد: بحران های اجتماعی بروز های متفاوتی دارد. اگر فیلم جدایی نادر از سیمین را دیده باشید متوجه می شویم که در بخشی از این فیلم شخصیت مرد فیلم از همسرش می خواهد که برای دریافت پول دروغ بگوید و وقتی همسرش این موضوع را قبول نمی کند، این کاراکتر خود را کتک می زند. ما هنگام تماشای این فیلم در سینماهای ایران می بینیم که برخی از مردم در مواجهه با این حالت تاثربرانگیز می خندند. درواقع این افراد به یک صحنه دردناک و آدمی که دچار استیصال شده می خندند و من فکر می کنم که این به دلیل وجود نداشتن درک متقابل است.

از سوی دیگر در جوامعی که سرکوب اجتماعی رخ می دهد، ناتوانی انسان ها درغالب بحران هایی مثل شایعات، دست به دست شدن فیلم های خصوصی افراد و تمایل بیمار گونه به فیلم های پورنو گرافی بروز می کند.

این دانش آموخته ی انسان شناسی پزشکی بیان کرد: در جوامعی مانند جامعه ما که جنبش های اجتماعی امکان بروز ندارند و روابط اجتماعی هم نمی تواند حول موارد مشخص شکل بگیرند یعنی مسائل و مشکلات از راهکارهای قانونی و مشروع امکان بروز ندارند. مثلا NGOهایی وجود ندارد که حول ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی تشکیل شده و برای حل آن ها تلاش کنند.

 در چنین جوامعی آدم ها هر روز از یکدیگر دور می شوند و این سبب می شود به مشکلات و بحران های هم بخندند. من مطمئنم که بسیاری از افرادی که این ویدئو کلیپ هارا را می فرستند و به آن می خندند در خلوت خود چنین رفتارهایی را انجام می دهند ولی به علت عدم آموزش صحیح و سرکوب جنسی با چنین افراد و چنین مواردی به صورت تحقیر آمیز و انگ زننده برخورد می کنند.