زری و یوسف در میهمانی عقدکنان دختر حاکم شرکت می کنند. از ورای چند و چون عروسی خواننده با فضای اجتماعی سالهای ۱۳۲۰ آشنا می شود. سالهایی که انگلیس در فارس نیرو پیاده کرده و جنگ ناخواسته با خود گرسنگی و بیماری آورده است. حاکم دست نشانده با فروش آذوقهٔ مردم به ارتش بیگانه به قحطی دامن می زند.

یوسف، خان روشنفکر و متکی به ارزش های بومی، حاضر به فروش آذوقهٔ مردم به ارتش بیگانه نیست و می خواهد از مردم پشتیبانی کند. اما زری، همچون همه زنان سووشون، حتی چهره های منفی چون عزت الدوله، که هریک به نوعی وجوه گوناگون ستمدیدگی، بی پناهی، ناکامی، فداکاری و تحمل زن ایرانی را به نمایش می گذارند، مسالمت جویانه، می کوشد او را آرام کند.

دو خان قشقایی، ملک رستم و ملک سهراب خان ها که از سوی اشغالگران اغوا شده اند، برای خرید آذوقه نزد یوسف می آیند تا با فروش آن به انگلیسی ها اسلحه بخرند و با ارتش ایران بجنگند. اما یوسف قبول نمی کند.

از خانه حاکم می آیند تا اسب خسرو، پسر یوسف، را برای دختر حاکم ببرند. عمه خانم، خواهر یوسف، و زری برای پس گرفتن اسب از عزت الدوله کمک می خواهند. رفتن زری به شهر نمایی از چهره شهر درگیر تیفوس، ناامنی و فحشا را در ذهن خواننده به تصویر می کشد.

گشتی در دیوانه خانه و زندان ما را با فجایعی که زندگی مردم را سیاه کرده از نزدیک آشنا می کند. زری با سرزنش یوسف درس ایستادگی می گیرد و بزودی با خواسته عزت الدوله مخالفت می کند.

عاقبت روزی جسد یوسف را می آورند: اشغالگران این نماد مقاومت را از پای درآورده اند. مرگ یوسف وجود زری را از تردیدها می پیراید و دید او را نسبت به زندگی دگرگون می کند.

«می خواستم بچه هایم را با محبت و در محیط آرام بزرگ کنم. اما حالا با کینه بزرگ می کنم.» وقتی دکتر عبدالله خان، پیرمرد آگاه، در گفتگویی به زری می گوید: «بدن آدمیزاد شکننده است، اما هیچ نیرویی در این دنیا، به قدرت نیروی روحی او نمی رسد، به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد»، دگرگونی او کامل می شود.

«نه یک ستاره، هزار ستاره در ذهنش روشن شد. دیگر می دانست که از هیچ کس و هیچ چیز در این دنیا نخواهد ترسید.» سفر درونی زری، در برخوردهای او با جامعه، به آگاهی می انجامد. او که می کوشید در حاشیه رنج های مردم بماند، به میان ماجراها کشانده می شود.

بوی عشق و دشتهای زیبای فارس، رمان سیمین دانشور را عطرآگین می کند. زری زنی ایلاتی را به یاد می آورد که برایش از مراسم سووشون (سوگ سیاوش) گفته بود.

گویی یوسف، سیاوشی است تنها در محاصره انبوه دشمنان. آخرین فصل رمان، توصیفی قوی از تشییع جنازه یوسف و یکی از مؤثرترین وصف های حرکت مردم در ادبیات معاصر ایران است.

تشییع جنازه به تظاهرات ضداستعماری مردم و درگیری آنان با نیروهای امنیتی مبدل می شود. جنازه یوسف را شبانه به خاک می سپارند و مک ماهون در تسلیتی امیدبخش به زری می نویسد: «گریه نکن خواهرم، در خانه ات درختی خواهد رویید و درخت هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هردرختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درخت ها از باد خواهند پرسید: در راه که می آمدی سحر را ندیدی؟»

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

برای دانلود بر روی لینک زیر کلیک کنید:

دانلود کنید